छविरमण सिलवाल

 

कविता

जूठो थाल !

बाले खाना खाईसके पछि

त्यो थालमा

आमाले खाना पस्केर

कपाकप खानुहुन्थ्यो

म सोध्थे,

आमा !

बाकाे जूठो थालमा किन खानुहुन्छ ?

आमा, फिस्स हाँसेर टारीदिनु हुन्थ्यो

निरक्षर मेरी आमालाई

हजूरआमाले जे गर्नुभयो

त्यसैको निरन्तरतामात्र थाह थियो

र, त आमाको लागि त्यो जूठो थाल

त्यतिनै प्यारों थियो ।

मैले बालाई सोधें

बा ! तपाईको जूठो थालमा

आमाले किन भात खानुहुन्छ ?

बा अलिक रसिक हुनुहुन्थ्यो,

र भन्नुभयो,

जूठो थालमा खाए पछि माया वढ्छ नि त

बालसुलभ मेरो दिमागमा कति कुरा आएका होलान ?

मैले फेरी फ्याट्ट बालाई सोधिहाँले,

बा !

आामालाईमात्र तपाईको माया लाग्ने हो कि ?

तपाईलाई पनि आमाको माया लाग्छ ?

बा एकछिन गम्भीर हुनुभयाे

र,

फ्याट्ट जवाफ दिनुभयो,

मलाई तेरी आमाको माया नलागेको भए

तिमीहरू हुन्थौ र ?

मैले कुरो बुझिन र,

बुझ्ने कोशिष पनि गरिन

बरू अर्कों प्रश्न सोधें बालाई

अनि बा ! त्यसो भए

तपाईले किन आमाको जूठो थालमा

खाना नखाएको त ?

बाले

झर्किदै भन्नुभयो

हरे ! कस्तो कुरा गर्छ यो !

आईमाईको जूठो पनि

लोग्ने मान्छेले खान्छन् ?

म निशब्दः भए

चुपचाप बाको

अनुहार हेरिरहें

अहिले

हामीले बा-आमाको त्यों परम्परा

तोडेकाछौं ।

र, त हामी

दोहोरो प्रेम झांगियोस भन्नाको ख़ातिर

एउटै थालमा संगै

खाना खाने बानी बसालेका छौं !

••