कविता
नागरिकता नं. १४०२७
उहिल्यै खसालिएको
तिम्रो नेवाबाट
नीचको उपमा पाएको
तिम्रो मधेसबाट
देश खोज्न हिँडेको
म हुँ एक चोक्टो कागज
अर्थात्
नागरिकता नं. १४०२७ ।
बढार्दा बढार्दै तिम्रा बस्तीहरू
बढारिएको छु
यो राज्यको अनुहारबाट ।
फुलाउँदा फुलाउँदै
तिम्रा खेत, खलियान
उजाडिएको छ आफ्नै जीन्दगी ।
तुन्दातुन्दै तिम्रो राष्ट्रिय झण्डा
गुमेको छ आफ्नै राष्ट्रियता
म एक चोक्टो कागज
अर्थात्
नागरिकता नं. १४०२७ ।
तिम्रो राज्यको हर भूगोलमा
च्यातिएका छन् हरदिन
मजस्तै निरीह नागरिकताहरू ।
तिम्रो सत्ताको सोपानमुनि
कुल्चिइएका छन् वर्षौंदेखि
मजस्तै तिरस्कृत नागरिकताहरू
फगत् तिम्रो जनगणनामा सीमित
म एक चोक्टो कागज
अर्थात्
नागरिकता नं. १४०२७ ।
किन मालपोतका ढड्डाहरुमा
कहीँकतै भेटिँदैनन्
मजस्तै नागरिकताहरू ?
किन कुनै बैंकको
खातामा अटाउँदैनन्
मजस्तै नागरिकताहरू ?
किन राज्यको
बहसमा वर्जित छन्
मजस्तै हजारौँ नागरिकताहरू ?
तिम्रो खसानमा
तिम्रो मधेसमा
तिम्रो थरूहटमा
तिम्रो नेवामा
तिम्रो किरातमा
कहिंकतै नअटेको
म अर्थात्
नागरिकता नं. १४०२७ ।
महाशय ! हेक्का रहोस्
मैले राज्य खोजेको दिन
मैले राष्ट्र खोजेको दिन
धर्मराउने छन्
तिम्रो राज्यका
तमाम पर्खालहरू ।
OOO
No comments:
Post a Comment