पिता/ माता:- पद्मनिधी/ सुभद्रा
जन्मस्थान:- हर्मी ( हाल सिरान्चोक-३, गोरखा
पढाइ:- आइ ए
पेशा:- निबृत शिक्षक
प्रकाशन भएका किताबहरु:-
क) पाइलाहरु शिखरतिर उकासिदै गर्दा ( कविता सङ्ग्रह २०५५)
ख) उज्यालो जन्मनु अघि ( लघुकाव्य,२०६२)
ग) लेख्ने बिषयको खोजी ( निबन्ध सङ्ग्रह २०७८)
सम्पादन:- जनदीप २०४९, उत्प्रेरणा मासिक २०५३-२०५६ फूलको डोलि२०६०-२०६३ , नयाँराज्य दैनिक २०६८-२०७०, जगत श्रेष्ठका निबन्ध र कविता सङ्ग्रह २०७०, थुप्रै बिद्यालयहरु र उ वा सं का स्मारिकाहरु
आबध्दता:-
इच्छुक साँस्कृतिक प्रतिष्ठान कार्य समिती सदस्य
पुरस्कार/सम्मान: :- इच्छुक पुरस्कार
जेल जीवन:- २०५८ माघदेखी २०६० जेठ
कविता
दार्चुलाको खोँचमा
सिंहदरवारको आँखाले
कहिल्यै देख्दैन दार्चुलाको खोँच
अनुभूत गर्दैन त्यसको भोक
घण्टौं टाढा छ स्वास्थ्य चौकी
नियुक्त चिकित्सकहरु
सिँहदरबारम नै हाजिर छन
हुलाकले पुर्याउँछ तलबी भर्पाइ
एउटा स्वास्थ्य सहायक पनि
कहिले बिदा र कहिले काज
न सेवा न औषधी
कार्यालय सहायकको नियमित गुनासो ।
दार्चुलाको खोँचमा
प्रत्येक चारबर्षमा फराउँछ
घामको झण्डा उम्रने गर्छ बुढो रुख
उफ्रिनछ गाई गढ्छ हलो
नयाँ भनेर पुग्छ आँसी र होत्रो
दिन्नन यिनिहरुले फित्तेजुकाको दबाइ
भुराभुरीको स्कुले पोशाक
गाभिनी आमालाई आइरनको चक्की
बरु उधारो दिन्छन बाटो बिजुली र पानी
दार्चुलाको खोँचमा
प्रत्येकबर्ष साउन रिसाउँछ
प्रत्येक चैत्र बायु रिसाउँछ
र जन्मन्छ महामारी
पुरिन्छन स्कुले भुरा
खस्छन भिर टाकुरा
अनि आयोग बनाउछ सिँहदरबार
दार्चुलाको खोँचमा जब हुर्किन्छन चेलीहरु
झोला भिरेर फिर्छन झेलीहरु
झर्छन अत्तरियाको काँठ
तर्छन गड्डाको ढाँट ।
दार्चुलाको खोँचबाट
टोपी पहिरनेहरुको हुल
काला पहाडमा डोको बोक्छन
डल्ला ठोक्छन
आमाहरु उमार्छन आलु सिमि र कागनु
अनि विनिमय हुन्छ धार्चुलाको मदिरासित
लाटो सिंहदरवार उभिइरहेछ उसैगरी ।
000
No comments:
Post a Comment