कृष्ण प्रसाई

 

जन्म मिति : बि.स: २०१७\७\२८
ठगाना अनामनगर काठमान्डौ ~२९
शिक्षा स्नातकोत्तर द्वय नेपाली र समाजशास्त्र
पहिलो प्रकाशित कविताको शिर्षक : "बालक"
पत्रिका: सूर्योदय सप्ताहिक,भद्रपुर वि: स:२०३३
पहिलो प्रकाशित पुस्तकको नाम:

१"घाम नभएको बेला" कविता संग्रह वि स २०६२

अन्य पुस्तकहरू

२ छरिएका केही पृष्ठ सम्पादन वि सं २०४८
३ समसामयिक नेपाली कविताहरू बि.स.२०४८ सम्पादन
४ प्रक्षेपण कथा सॅग्रह बि.स.२०४८
५ अनुभूतिका छालहरू नियात्रा संग्रह वि सं२०६०
६ घामको वर्षा जेन कविता सॅग्रह बि.स.२०६२
(२४ भाषामा अनुदित जेन कविता सॅग्रह)
७ घामको विरासत कविता सॅग्रह वि सं २०७४
८ Never say good bye
 (नेपाली कविताको अंग्रेजी अनुवाद वि.सं २०७५)
९ घामको आयु जेन कविता सॅग्रह वि.सं २०७९
१० सम्झनामा तारानाथ शर्मा संस्मरण सम्पादन २०७९
कविता किन लेखियाे : नजान्दा नजान्दै कविता लेखियाे।
संलग्नता : जरा फाउन्डेसन नेपाल

पुरस्कार सम्मान

१ यु एन एफ पि ए पुरस्कार
२ धरणीधर कोइराला पुरस्कार
३ योगी नरहरिनाथ पुरस्कार
४ उत्कृष्ट विध्वत छात्रवृति
५ भारत रत्न सम्मान


इमेल  krishnaprasai2017@gmail.com
सम्पर्क मोवाइल ~ ९८५१०३३२८३

-----------------------------------------------------------

कविता 

म रोएको दिन

संसारभर खुसीको माहोल छाएको थियो

धेरैले पटका पड्काएर उन्मुक्त उत्सव मनाइरहँदा

म भने बेचैन भएर सन्तापले सुस्ताइरहेको थिएँ

म रोएको त्यो दिन

अर्थात दुई हजार दस, वैशाख सत्र गते बुधबार ।

न्युजिल्यान्डको एउटा मान्छेले मेरो शिर कुल्चियो

आफ्नै देशको टाउको टेक्ने अर्को

मेरै देशको भरिया थियो

कालान्तरमा ऊ पनि विदेशी नै भयो ।

मैले जानेको सत्य एउटै छ -

हामीभन्दा माथि हिमाल छ

हिमालभन्दा माथि देश

हिमाल र देश भएकैले हामी छौँ ।

तर जुन दिन हिलरीले राख्यो पैताला सगरमाथामा

र तेन्जिङले टेक्यो आफ्नै टोपीलाई

देशभन्दा माथि अरू नै भए !

देउता मानेको सगरमाथा सर्माएको त्यो दिन

संसारले मुकुट ठानेको

हिमाल हारेको त्यो दिन

महानता मुर्झाएको त्यो दिन ।

हो, त्यसै दिन म रोएँ

मेरो कद सानो भएकोमा म रोएँ

पराई पदचाप परेकोमा म रोएँ

मेरो टाउको टेक्नेलाई नै तिमीले महान बनाएकोमा म रोएँ ।

टाउको कुल्चनेलाई म कसरी महान भनुँ ?

अहिले पनि कुल्चिरहेछन्

र जुठाका पिरामिडहरू थुपारिरहेछन् ।

मेरो प्रश्न छ तिमीसित देश !

मन्दिरको मूर्तिमाथि पाइला टेकेर

मन्दिरमा चढाएको भेटीले

तिम्रा कुन ईश्वर खुसी होलान् र ?

तिमी जे सुकै भन

म मान्दै मान्दिनँ कुन कानुनमा शुल्क बुझाएपछि

शरीरको शिर टेक्न पाइन्छ ?

कुन नियममा पैसा असुलेपछि

गजुर कुल्चन पाइन्छ ?

भन, कुन कानुनले

तिरो तिर्दैमा

छाती छेड्न पाइन्छ ?

म अहिले क्षोभ र घृणाले आक्रान्त भिजेको छु

तिम्रो देशको विधानसित !

000