आहुति

 

कविता 

गणतन्त्रको क्षेत्रफल

अस्तिको साँझ
छिमेकीहरूमाझ
मैले धोएँ
करिब पाँच हजार वर्षमैलो
मेरी आइमाईको पेटिकोट
त्यो अकल्पित पलमा मूर्छित थियो औपचारिक समय
तर नाचिरहेथ्यो मेरी आइमाईको ओठमा
सुहाग रातको तृप्तिलाई उछिनेर
युगान्तकारी मीठो मुस्कान


आइमाईको मुस्कान
गोली थिएन
थिएन बम-गोला
तर जलिरहे मुस्कानको रापमा रातभर
गीता
बाइबल
कुरान
र त्रिपिटकका
अनगिन्ती श्लोकहरू ।


हिजोको मध्यान्ह
कुटुम्बहरूको रोहबरमा
आयोजना गरें
करिब पैंतीस सय वर्षपुरानो
पूजा कोठामा र्सार्वजनिक छलफल 
त्यो दुर्लभ घटनामा घाइते बन्यो परम्पराको इतिहास
तर सहभागी दलितका ठाडा रौंहरूबाट
फैलिरह्यो हरेक बासलाई टेकेर
कालजयी श्रमको सुगन्ध 


पसिनाको गन्ध
यातना थिएन
थिएन प्रताडना
तर पग्लिरहे श्रमको तापमा दिनभर
हैकमहरू
दासताहरू
ठालुतन्त्रहरू
र अन्धताका
प्रशस्त हिम-ढिक्काहरू ।


आजको बिहान
पछ्याएर बच्चाहरूको पाइला
बल्ल छाम्ने साहस बटुलें
रक्तधाराले लेखेर स्वागतम्
नयाँ युगलाई डाकिरहेको रक्ताम्मे सडक ⁄
यो दृश्य फगत बाल-रहर ठानिरहेछन् बुढा आँखाहरू
तर जीवनको प्रत्येक कण-कणमा
गुञ्जिरहेछ प्रौढहरूको बासी थकाइलाई लछारेर
शिशुहरूको निमन्त्रणाको नया“ गीत ⁄


यो निमन्त्रणा
बिन्तिपत्र होइन
होइन पागल प्रलाप
तर युग निमन्त्रणाको प्रतापले भत्किरहेछन् क्रमशः
राजतन्त्र
राजतन्त्र
राजतन्त्र
र राजतन्त्रका प्रत्येक दरबारहरू

000