चेतनाथ धमला

चेतनाथ धमला 

कविता

रामशाहपथको अज्ञात घरबाट

हो त !
उल्टो जुता लगाएर हिँडिरहेछन्
एकजोर खुट्टाहरू
रामशाहपथको अज्ञात घरबाट निस्किरहेछन्

कैयौँ अज्ञात रोगजस्तै बगरेहरू
आँखामा पट्टी बाँध्दै
उल्टो तराजु झुन्ड्याएर
भाउन्निन्छन् रातो रङ देख्यो कि
सन्त्रस्त मनले आफैँ जल्छन्
र कलुषित घोषणा गरेर
पिइरहन्छन् मृगतृष्णा
कचहरीमा बस्छन् एकाएका
र पटाङ्गिनीमा सुसेलिएर
न्यायका पत्रपत्र च्यातेर
खेल्छन् चङ्गाचेटहरू
अनि, खोक्छन् न्यायका गीतहरू
अनेक प्रयत्न गरिन्छन् उज्यालोका मान्छेविरुद्ध
एकसाथ उभिन्छन् दक्षिणी हावाहरु
काँधमा काँध मिलाएर फुस्फुसाउँछन् पश्चिमी वेगहरू
कुपोषित आँखा भएपछि
आफ्नै बारीको फूल उखेलेर फाल्दै छन् बगरमा स्याउला बनाएर पुछ्न खोज्दै छन् नालीमा 

र गन्न खोज्दैछन् मालीका टाउकाहरू
खोई के के बुन्दै छन् अङ्गुलीमालहरू
र, गन्न खोज्दै छन्-
रामशाहपथको अज्ञात घरबाट

रामशाहपथ - छेउमै उल्टो उदाउनेछन् सूर्यहरू
उल्टै बग्ने छन् गङ्गोत्री
खर्चिनेछन् युगनायक विरुद्ध
प्रतिशोधका बथानहरू
रामशाहपथको अज्ञात घरबाट निस्केर
एकदिन चिलले जस्तै झम्टिनेछन्

 
खोपामा थन्क्याएका कुटिल खाताहरू
बोकेर हिँड्नेछन् मुसाहरू
स्वार्थविजको गर्ने छन् फैसलाहरू
खनिनेछन् नौटङ्गी सपनाहरू

कहाँकहाँ छन् अदृश्य शक्तिहरू?
किन बिउँझिन खोजिरहेछन् महेन्द्रहरू
किन जुँगा मिलाइरहेछन् जङ्गबहादुरहरू
किन रगतले कोरिएका समन्यायहरू ?
फाल्ने रछ्यान खोजिरहेछन् अङगुलीमालहरू
अनि चर्कोचर्को
बनिरहेछन् आवाज पिउने बधशालाहरू

साबधान
युगको मान्छे !
रामशाहपथको अज्ञात घरभित्र न्यायका होइनन्
बरु झुन्डिन्छन् प्रतिशोधका तराजुहरू
कसौँडीमा पकाउँछन् रङगिन खिचडीहरू
र ,कुटिल मुस्कान बोकेर उदाउँछन् बगरेहरू
कुनै रोगजस्तै फैलिन्छन् सुइँकोविनेै ।
तिनको दुस्साहसविरुद्ध उभिनुछ
सिङ्गै सृष्टि उठाएर !

000