लोक लामा

 

कविता

यात्रामा

सपना बोकेर हिँड्दा

मलाई तिमीले

बदमास

अराजक

देशभँडुवा भन्यौ ।

मसँगै यात्रामा

गाउँ, शहर, बजार थियो

फुलिरहेको फूल थियो— हिमालमा

झुलिरहेको धान थियो— मधेसमा

गल्ली, चोक र डाँडापाखाहरू थिए

ती सबलाई तिमीले

स्वर्गझैँ सुन्दर देख्यौ

तर, मलाई कुरूप ।

यात्रामा मैले

पुर्खाहरूको लुटिएको कथा देखेँ

काटिएको नाक

अपहरण गरिएको सभ्यता

बेचिएको मान्छेको क्रन्दन देखेँ

तर, त्यसलाई तिमीले

आफ्नो गौरवमय इतिहास देख्यौ

र, मलाई अराष्ट्रिय तत्व ।

मेरो रोदनलाई बारुद

मेरो चित्कारलाई बम

र, मेरो अनुनयलाई विध्वंश देख्यौ तिमीले ।

वास्तवमा

तिमी मसँगै थियौ

तर, यति लामो यात्रामा पनि तिमीले कहिल्यै

मेरो आँखामा आफ्नो अनुहार हेरेनौ

केवल हेर्‍यौ मलाई ।

ए सहयात्री !

तर, मैले त तिम्रो आँखामा

पटक–पटक हेरिरहेछु— आफूलाई

र, देखिरहेछु—

केवल आतङ्ककारी !

भन न

कहिले देख्नु तिम्रो आँखामा मैले

उदाइरहेको घाम ?

०००

loklama1029@gmail.com

चौँरीदेउराली, काभ्रे