मेदिनीनाथ सुवेदी

 

मेदिनीनाथ सुवेदी (वि.सं. १९९७ - २०७३)

कविता

धम्की न दे भारत

हाम्रो खास छिमेक भै स्थिति निकै मिल्दा दुवै देशको,

धेरैवर्ष अगाडिदेखि बलियो मित्रत्व सम्बन्ध भो ।

त्यो नै पुष्ट गराउँदै अघि बढ्यौ के भूल हाम्रो छ त ?

सोझै राख्छु दबनबमा म त भनी धम्की न दे भारत ॥

सानो गर्दछ के सबै किसिमले मै हूँ ठुलो देश त,

खाँचो हुन्छ अनेक चीज नदिए नेपालमा के छ र ?

भन्ने भाव लिएर तुच्छपनका ठानेर हामीसित,

लत्री आउँछ, भित्र यो मत छिटै धम्की न दे भारत ॥

यो नेपाल पवित्र नै छ अरुको दासत्वले शून्य छ,

धेरैवर्ष छ मुस्लिमी, वृटिशको दासत्वमा भारत ।

बाँचेको इतिहास भन्छ भवमा साक्षी बनी स्पष्टतः,

ठूलो पेट नचाउँदै समरको धम्की न दे भारत ॥

हाम्रा वीर सपूत छन् समरमा यो विश्व थर्काउने,

हाम्रा जोश र होस छन् मुलुक यो आकल्प जोगाउने ।

यो सांसारिक शत्रुको बल लिने नेपालमा शक्ति छ,

तेरो तागत छैन कत्ति यसमा धम्की न दे भारत ॥

हिंसाहीन बनी लडाइँ नगरी शान्ति-प्रथा ल्याउन,

गान्धीवाद चल्यो त्यही मुलुकमा स्वातन्त्र्य फर्काउन ।

जन्मी नेहरुबाट नै अब मर्यो त्यो पञ्चशील स्वतः,

त्यत्रो धाक कहाँ गयो समरको धम्की न दे भारत ॥

गर्दै सन्धि छिटै कि पारबहनी वाणिज्य सम्बन्ध यो,

साठीको जुन शर्तमा छ बलियो त्यै शर्तमा चल्छ यो ।

सम्झीराख भविष्य इज्जत नयाँ मित्रत्वले प्रेरित

भै त्यो भूल सुधार झट्ट गरिदे धम्की न दे भारत ॥

सं.रा.सं. प्रति फर्कँदा वचनमा बल्छी परेको दिन,

लाग्ने लाज तँसङ्ग छैन कि त्यसै गर्छस् अमैत्री किन ?

नाकाबन्द गरेर दुर्नियतको छोरो उडाइस् कि त,

तेरो हुन्न भलाइ कत्ति अहिले धम्की न दे भारत ॥

ठूला चीन अमेरिका रुसहरूलाई बरु हाँक दे,

साना देश अँठ्याउने कलुषता राख्ने प्रथा छोडिदे ।

तेरो यो स्थिति ठीक छैन अरुले भन्छन् सधैँ स्पष्टतः,

नेपालीसँग मिल्नुपर्छ, कहिल्यै धम्की न दे भारत ॥

टिस्टा पूर्वदिशा र पश्चिमदिशा किल्ला त त्यो काँगडा,

हाम्रो साँध थियो लडेर बलले सीमा गरेको खडा ।

त्यो ताजा इतिहास आज सबले आँट्यौँ भने सर्वतः,

आफ्नै देश बढाउँछौँ अघि बढी धम्की न दे भारत ॥

आफ्नै नैतिकता कतातिर गयो सोचेर राम्रैसँग,

राख्नैपर्दछ मित्रता दृढ अझै सम्झेर हामीसित ।

हिन्दूराष्ट्र भनेर एक भवमा यो राष्ट प्रख्यात छ,

हाम्रो शक्ति बुझेर बोल्नु कहिल्यै धम्की न दे भारत ॥

मान्दैनस् यदि सन्धि गर्न, सुरिँदै गर्छस् भने भारत,

गर्छौँ पूर्णविरोध कत्ति नझुकी हौँ वीरका वंशज ।

हाम्रा मानिस छन् त्यहाँ जति यहाँ फर्काइदे सैनिक,

लड्नैपर्छ भने लडौँ अघि सरी धम्की न दे भारत ॥

000

लमजुङ

[ - २०२७ सालमा गण्डकी अञ्चलस्तरीय कवि गोष्ठीमा प्रथम पुरस्कार प्राप्त कविता ]

मेदिनीनाथ सुवेदी (धम्की न दे भारत)